Shaolin Kung Fu គឺជាក្បាច់គុនដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុតមួយរបស់ប្រទេសចិន និងល្បីទូទាំងក្នុងពិភពលោក ដែលមានអាយុកាលប្រមាណ ១៥០០ឆ្នាំ។ ទោះជាយ៉ាងណា មនុស្សជាច្រើនគឺបានលើកឡើងជាចម្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហ្វឹកហាត់ក្បាច់គុណនេះ រមែងជាព្រះសង្ឃទៅវិញ? តើក្បាច់គុណនេះមានលក្ខណៈវិសេសអ្វីខ្លះដែលគួរតែស្វែងយល់? ស្របពេលដែលរឿងរ៉ាវប្រវត្តិសាស្រ្តទាក់ទងនឹងវប្បធម៌ចិន ពិតជាបានចងភ្ជាប់ជាមួយនឹងក្បាច់គុណបុរាណចិនមួយនេះ។
ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃ Shaolin Kung Fu ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយទេវកថា រឿងព្រេង និងព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ។ វាជាសិល្បៈក្បាច់គុនមួយដែលបានវិវឌ្ឍន៍ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ ហើយបានក្លាយជាប្រពៃណីវប្បធម៌ និងខាងវិញ្ញាណរបស់ជនជាតិចិន ពិសេសក្បាច់គុណនេះ គឺមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស៊ីជម្រៅជាមួយនឹងព្រះពុទ្ធសាសនា។ ថ្វីត្បិតតែ Shaolin Kung Fu មានទំនៀមទម្លាប់យូរយារណាស់មកហើយក៏ដោយ វាក៏បានវិវត្តន៍ទៅតាមពេលវេលា បង្កើតបានជាស្ទីលនិងបច្ចេកទេស បំបែកក្បាច់ថ្មីៗជាហូរហែរ។
ក្បាច់គុណ Shaolin Kung Fu គឺមានដើមកំណើតមកពីវត្តពុទ្ធសាសនាមួយក្នុងខេត្ត Henan ដែលបច្ចុប្បន្នគេស្គាល់ថាជាប្រាសាទ Shaolin ។ យោងទៅតាមរឿងព្រេង ព្រះសង្ឃឥណ្ឌា Bodhidharma បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសចិនក្នុងសតវត្សទី ៥ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនា។ ព្រះសង្ឃអង្គនេះ ត្រូវបានគេជឿជាក់ថា ជាអ្នកបង្រៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃក្បាច់គុណ Shaolin នៅឯប្រាសាទ Shaolin ។
កំណត់ត្រាដំបូងនៃក្បាច់គុណ Shaolin Kung Fu មានតាំងពីរជ្ជកាលរាជវង្សថាង ៦១៨-៩០៧ នៃគ.ស. ដែលកាលគ្រានោះព្រះសង្ឃនៃប្រាសាទសៅលីនបានបណ្តុះភាពល្បីល្បាញនៃក្បាច់គុននេះជាបន្តបន្ទាប់។ ក្បាច់គុណនេះក៏ទទួលបានភាពល្បីល្បាញកាន់តែខ្លាំងឡើងទូទាំងសកលលោក ក្នុងសម័យរាជវង្សមីង ១៣៦៨-១៦៤៤ នៃគ.ស រហូតដល់មានការបង្ហាត់បង្រៀនដោយអ្នកមានអំណាចយសសក្តិជាច្រើនផងដែរ។
ក្បាច់គុន Shaolin ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាទម្រង់នៃលំហាត់ចាំបាច់សម្រាប់ព្រះសង្ឃ ដោយសារមានការអង្គុយក្នុងសមាធិយូរ និងជាទម្រង់នៃសមាធិខាងវិញ្ញាណក្នុងខ្លួន ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើវិន័យ និងការផ្តោតអារម្មណ៍ ដើម្បីហ្វឹកហាត់ក្បាច់គុន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជម្លោះនយោបាយជាច្រើនដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសចិនក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំបានបង្ខំឱ្យព្រះសង្ឃ Shaolin ប្រើក្បាច់គុនជាមធ្យោបាយដើម្បីការពារខ្លួន និងវត្ត។ នៅទីបំផុត ព្រះសង្ឃភាគច្រើនបានស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់ជាជំនួយយោធាទៅកាន់រដ្ឋ ពិសេសនៅក្នុងរជ្ជកាលរាជវង្សថាង និងរាជវង្សមីង។
ទោះយ៉ាងណា ក្បាច់គុណ Shaolin Kung Fu ក៏ត្រូវបានបំភ្លេចចោល និងហាមឃាត់ក្នុងអំឡុងពេលបដិវត្តន៍វប្បធម៌ ចន្លោះឆ្នាំ ១៩៦៦ ដល់ ១៩៧៦។ លុះឆ្នាំ ១៩៨០ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក តេង ស៊ាវពីង ដោយមើលឃើញអំពីគុណតម្លៃនៃវប្បធម៌ទំនើប ក្បាច់គុណនេះក៏ត្រូវបានគេជីកកកាយឡើងវិញ។
គួរបញ្ជាក់ថា សារៈសំខាន់នៃ Shaolin Kung Fu គឺលើសពីសិល្បៈក្បាច់គុន។ វារួមបញ្ចូលគ្នានូវការគ្រប់គ្រងរាងកាយ ការការពារខ្លួន រួមមានបច្ចេកទេសជាច្រើនទាំងការវាយ ទាត់ រារាំង ស្កាក់ និងបច្ចេកទេសក្តាប់ លំហាត់សម្រាប់ការស៊ូទ្រាំ ភាពបត់បែន និងល្បឿន។ បន្ថែមពីនេះ វាក៏រួមបញ្ចូលនូវលំហាត់ផ្លូវចិត្តដូចជាការធ្វើសមាធិ ដែលជួយធ្វើឱ្យចិត្តស្ងប់ និងបង្កើនការផ្តោតនិងគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ក៏ដូចជាមានឥទ្ទិពលលើការគិតពិចារណា ដែលអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងគ្រប់វិស័យនៃជីវិត៕
