កាលពីមួយទសវត្សមុន ក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា បានចាប់ផ្តើមធ្វើកំណែទម្រង់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយបានបើកទ្វារសំរាប់ការវិនិយោគបរទេស។ សហគ្រាសនានា ដូចជាក្រុមហ៊ុនរុករកប្រេង ក្រុមហ៊ុនលក់រាយ និងលក់ដុំ ក្រុមហ៊ុនទូរគមនាគមន៍ ក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង និងធនាគារ ត្រូវបានបើកដំណើរការ។ ជ័យជម្នះភ្លូកទឹកភ្លូកដី របស់លោកស្រី អ៊ុង សានស៊ូជី ក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០១៥ បានពង្រឹងបន្ថែមទៀតនូវមាគ៌ាឆ្ពោះទៅរកលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ របស់ប្រទេស ធ្វើឲ្យមាន អ្នកវិនិយោគបរទេសកាន់តែច្រើន។
ទិន្នន័យរបស់ធនាគារពិភពលោក បង្ហាញថា លំហូរវិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស បានកើនឡើងដល់ ៦ ភាគរយ នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ។ លំហូរចូលនៃការវិនិយោគដោយផ្ទាល់ពីបរទេស បានធ្លាក់ចុះចាប់តាំងពីពេលនោះមក ដែលបានឈានដល់កំរិតទាប ១,៧ ភាគរយនៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប GDP ក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ។ ដោយកងទ័ពត្រឡប់មកគ្រប់គ្រងវិញ មានការព្រួយបារម្ភថា ការវិនិយោគបរទេស នឹងមានឥទ្ធិពលមួយផ្សេងទៀត។
លោក Htwe Htwe Thein សាស្ត្រាចារ្យ ផ្នែកពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ នៃសាកលវិទ្យាល័យ Curtin បាននិយាយថារដ្ឋប្រហារគឺជាសុបិន្តអាក្រក់បំផុតសម្រាប់វិនិយោគិនពាណិជ្ជកម្មកម្មចង់បានស្ថេរភាព និងភាពប្រាកដប្រជា។ ឥលូវអ្វីៗអាចកើតឡើង ដូច្នេះទំនុកចិត្តមាននៅកម្រិតទាប ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថា ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា នៅតែជាទិសដៅវិនិយោគបរទេសប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ ខណៈវិស័យផលិតអាចមើលឃើញការធ្លាក់ចុះហើយគម្រោងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធធំ ៗ ដូចជាតំបន់ឧស្សាហកម្ម និងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស ត្រូវរងផលប៉ះពាល់ ។
ប្រទេសចិន និងជប៉ុន គឺជាវិនិយោគិនធំបំផុតក្នុងការអភិវឌ្ឍទាំងនេះ។ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ទើបតែចេញពីការគ្រប់គ្រងយោធាក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ដូច្នេះតាមទស្សនៈរបស់វិនិយោគិន ការវិនិយោគដោយផ្ទាល់ពីបរទេស ចូលមកក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាជាទូទៅមានសមាមាត្រតិចតួចណាស់នៃការវិនិយោគដោយផ្ទាល់ពីបរទេស។
