ហេង វិសាល ស្នើពលរដ្ឋខ្មែរផ្តោតលើសាមគ្គីជាធ្លុងមួយ

ទោះធ្លាក់ខ្លួនឈឺព្រោះជំងឺលៀនឌីស ហើយត្រូវទទួលរងនូវរលកពាក្យរិះគន់គ្មានសំចៃពីអ្នកលេងបណ្តាញទំនាក់ទំនងសង្គម ទាក់ទងនឹងបញ្ហាលួចស្បៀងជាជំនួយរបស់ជនភៀសសឹក ហើយលក់ផលិតផលថៃ បន្លំថាជាផលិតផលរបស់កូរ៉េក្តី តែលោក ហេង វិសាល ជាអ្នកផលិតមាតិកាសង្គមដ៏មានប្រជាប្រិយភាពម្នាក់នៅកម្ពុជា នៅតែទទូចអោយពលរដ្ឋខ្មែរផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើសាមគ្គីភាព ចាប់ដៃគ្នាជាធ្លុងមួយ ព្រោះមានតែខ្មែររួបរួមទេ នោះទើបខ្មែរឈ្នះ។

ដូចអត្ថន័យនៅក្នុងបទចម្រៀងរបស់ លោក វណ្ណដា៖ «មានសង្គ្រាម គ្មានជីវិត!» នៅថ្ងៃទី១១ សីហា ឆ្នាំ២០២៥ នេះ លោក ហេង វិសាល បានបញ្ចេញសំណេរលួងលោមអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនអោយឈប់បារម្ភចំពោះសម្ពាធផ្លូវចិត្តរបស់លោកតទៅទៀត។ លោក វិសាល បានថ្លែងទទួលស្គាល់ថា លោកពិតជាហត់ខ្លាំង ហើយខ្លាចសម្ពាធមែន តែបើប្រទេសជាតិមានបញ្ហា រូបលោក និងក្រុមគ្រួសារនៅបន្តចេញមកជួយនូវអ្វីដែលខ្លួនអាចជួយបានដដែល។

លោកថា៖ «ព្រោះនេះគឺជាប្រទេសខ្ញុំ ទឹកដីកំណើតខ្ញុំ បងប្អូនខ្មែររបស់ខ្ញុំ! ដូច្នេះសូមបងប្អូនទុកចិត្ត អាចឈប់បារម្ភ ហើយបន្តផ្តោត និងសាមគ្គីគ្នាជាធ្លុងមួយ។ ពួកយើងតែមួយ ពួកយើងនឹងឈ្នះ។» សូមរម្លឹកថា ត្រឹម ២ថ្ងៃ ប៉ុណ្ណោះក្រោយទម្លាយបញ្ហាមួយចំនួននៃជំងឺលៀនឌីស លោក ហេង វិសាល ត្រូវបង្ខំចិត្តចេញវីដេអូទាំងខ្លួនឈឺ បកស្រាយអំពីមតិរិះគន់មួយចំនួនទាក់ទងនឹងផលិតផល We Young ដែលមានមតិជាច្រើន ថាលោក និងប្រពន្ធផ្សព្វផ្សាយបន្លំថាផលិតផលនេះជាផលិតផលរបស់កូរ៉េ តែតាមការពិតជាផលិតផលរបស់ប្រទេសថៃ។

ឯបញ្ហាមួយទៀត គឺជាបញ្ហាកើតពីចិត្តសប្បុរសរបស់លោកវិសាល និងជា ស្រីនា ដោយសារចង់ជួយសម្រួលការលំបាករបស់ពលរដ្ឋភៀសសឹក តែអ្នកទាំងពីរបែរត្រូវបានគេចោទ ថាជាអ្នកលួចសៀងទៅវិញ។ លោកវិសាល បានរៀបរាប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួនតាមរយៈសំណេរថា៖ «ដោយស្មោះត្រង់! នៅយប់នោះអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំពិតជាហត់ និងខកចិត្តខ្លាំងមែន។ ជាពិសេសនៅពេលដែលឃើញទឹកភ្នែករបស់ប្រពន្ធ! ទោះបីជាខ្ញុំរៀនធម៌មែន ប៉ុន្តែចិត្តខ្ញុំនៅជាមនុស្សសុទ្ធសាទ។ ខាងក្នុងខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំង! ហើយបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំង! ប៉ុន្តែមកដល់ឥឡូវនេះពួកខ្ញុំលែងអីហើយ។»

ក្រោយរងព្យុះគំនិតមានការរិះគន់ច្រើន មកលើគ្រួសារលោក ហេង វិសាល និងជា ស្រីនា តែប្តីប្រពន្ធគូនេះក៏ទទួលបាននូវពាក្យលួងលួង និងការលើកទឹកចិត្តច្រើនពីសាធារណជនទូទៅដែរ។ លោក វិសាល ផ្ទាល់ក៏ទទួលស្គាល់ដែរ ថាលោកពិតជាត្រេកអរ ហើយទទួលជ្រួតជ្រាបនូវទឹកចិត្តល្អរបស់បុគ្គលជាច្រើនដែលតែងស្រលាញ់ និងបារម្ភចំពោះគ្រួសារលោក។ លោក វិសាល បានបញ្ជាក់ថា៖ «បងប្អូនទាំងអស់គ្នា! ខ្ញុំគិតថាជាទំនួលខុសត្រូវ និងការដឹងគុណ ខ្ញុំត្រូវតែចេញមកនិយាយរឿងនេះ។ ជាដំបូងខ្ញុំ និងគ្រួសារ សូមអរគុណបងប្អូន មិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារខ្មែរទាំងអស់ដែលបានចេញមកការពារ និងលើកទឹកចិត្តដល់ពួកខ្ញុំ! ខ្ញុំពិតជារំភើបមិនដឹងថាមានពាក្យអ្វីអាចរៀបរាប់អារម្មណ៍នេះបានទេ។»