ការទទួលទានអាហារទាំងនេះច្រើនពេក នឹងរំខានដល់ការស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូមរបស់រាងកាយ ព្រមទាំងបណ្តាលឱ្យមានជំងឺពុកឆ្អឹង។ កាល់ស្យូមជាសារធាតុមិនអាចខ្វះបាន ក្នុងការជួយឱ្យអ្នកមានឆ្អឹង និងសន្លាក់រឹងមាំ វាក៏ជួយឱ្យសាច់ដុំ និងសរសៃប្រសាទធ្វើការយ៉ាងរលូនផងដែរ។ ដើម្បីរក្សាឆ្អឹង និងសន្លាក់ឱ្យមានសុខភាពល្អ អ្នកត្រូវទទួលជាតិកាល់ស្យូមឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រភពសំខាន់នៃជាតិកាល់ស្យូមដែលរាងកាយស្រូបយកគឺ តាមរយៈអាហារដែលយើងញ៉ាំជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែក៏មិនមែនមានន័យថា អាហារទាំងអស់សុទ្ធតែមានប្រយោជន៍សម្រាប់ឆ្អឹង និងសន្លាក់នោះទេ តែក៏មានអាហារខ្លះដែលញ៉ាំច្រើន ក័៏អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ឆ្អឹង បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺពុកឆ្អឹង និងរារាំងការបឺតស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូមផងដែរ 
– អាហារដែលមានអំបិលច្រើន
ផ្លែប៉េស ប៉េងប៉ោះ អំបិល នឹងអាហារសម្រន់មួយចំនួន… គឺជាអាហារដែលយើងបរិភោគជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលមានបរិមាណអំបិលច្រើនគួរសម ដោយអ្នកជំនាញផ្នែក endocrinologist Felicia Cosma (សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យ Columbia ក្នុងទីក្រុង New York) បាននិយាយថា “ការញ៉ាំប្រៃកាន់តែច្រើន កាល់ស្យូមរបស់អ្នកនឹងបាត់បង់លឿនជាងមុន ព្រោះអំបិលជាមូលហេតុនៃការបញ្ចេញជាតិកាល់ស្យូមច្រើនតាមរយៈតម្រងនោម”។
ដោយយោងតាមអនុសាសន៍របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO)បានបង្ហាញថា មនុស្សពេញវ័យគួរទទួលទានអំបិលត្រឹមតែ 5 ក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ តែយ៉ាងណាមិញបរិមាណអំបិលដែលមនុស្សទទួលទានសព្វថ្ងៃនេះ គឺស្ទើរតែពីរដងនៃបរិមាណដែលបានណែនាំទៅហើយ។
– ភេសជ្ជៈ
វេជ្ជបណ្ឌិត Felicia Cosma ក៏បានវាយតម្លៃភេសជ្ជៈជាអាហារមួយក្នុងចំណោមអាហារដែលមានឥទ្ធិពល
អវិជ្ជមានលើឆ្អឹងផងដែរ ដោយការផឹកភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាបូនច្រើន ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹង
ការថយចុះដង់ស៊ីតេឆ្អឹង ព្រមទាំងបង្កើនហានិភ័យនៃការបាក់ឆ្អឹងថែមទៀតផង ។
– កាហ្វេ
កាហ្វេមានផ្ទុកជាតិកាហ្វេអ៊ីនច្រើន ដែលជួយឱ្យយើងបង្កើមស្មារតី និងផ្តោតអារម្មណ៍ក្នុងការងារនាមខ្ពស់ល្អ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការទទួលទានជាតិកាហ្វេអ៊ីនច្រើនពេកអាចធ្វើឪ្យប៉ះពាល់ដល់ការស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូមក្នុងកម្រិតជាក់លាក់មួយ លើសពីនេះ វាក៏ជួយពន្លឿនការបាត់បង់ជាតិកាល់ស្យូមក្នុងឆ្អឹងផងដែរ ។
ជាតិកាហ្វេអ៊ីនមានលក្ខណៈសម្បត្តិរំញោច មិនត្រឹមតែរក្សាប្រព័ន្ធប្រសាទកណ្តាលរបស់មនុស្សឱ្យស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនៃភាពរីករាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជួយជំរុញដល់ការស្ទះសរសៃឈាមផងដែរ នៅពេលដែលសរសៃឈាមរួមតូច បរិមាណទឹកនោមក្នុងរាងកាយនឹងកើនឡើង នៅពេលនោះ កាល់ស្យូមក្នុងទឹកនោមក៏កើនឡើង ជាហេតុដែលធ្វើឲ្យវាបញ្ចេញមកខាងក្រៅ ។
– អាហារដែលមានខ្លាញ់សត្វ
សាច់ខ្លាញ់ ខ្លាញ់សត្វ ស្បែកសត្វ ជាពិសេសស្បែកជ្រូក មាន់ ឬទា មានផ្ទុកខ្លាញ់សត្វយ៉ាងច្រើន ដោយ
អាហារទាំងនេះមានជាតិខ្លាញ់ខ្ពស់ និងមានជាតិកាល់ស្យូមទាប លើសពីនេះទៅទៀត ស្រទាប់ខ្លាញ់
ក្រោមស្បែកមានផ្ទុកនូវកូឡេស្តេរ៉ុល និងអាស៊ីតខ្លាញ់ច្រើន។ ប្រសិនបើទទួលទានច្រើនពេកអាចនឹងធ្វើ
ឲ្យមានផងប៉ះពាល់ដល់ដំណើរការនៃការបាត់បង់ជាតិកាល់ស្យូមនៅក្នុងខ្លួន លើសពីនេះទៅទៀត វាក៏
ជាពិរុទ្ធដែលបង្កឱ្យកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងធាត់ផងដែរ 
– អាហារដែលមានអាស៊ីតខ្ពស់ Oxalic
អាស៊ីត Oxalic គឺជាអាស៊ីតសរីរាង្គដ៏រឹងមាំមួយប្រហែល 10,000 ដង ខ្លាំងជាងអាស៊ីតអាសេទិកនៅ
ក្រោមលក្ខខណ្ឌធម្មតា អាស៊ីត oxalic មានក្នុងទម្រង់ជាគ្រីស្តាល់ ងាយរលាយក្នុងទឹកដើម្បីបង្កើតជា
ដំណោះស្រាយគ្មានពណ៌ ជាមួយនឹងរសជាតិជូរ អាស៊ីត Oxalic មានវត្តមានតាមធម្មជាតិនៅក្នុងអាហារ
មួយចំនួនដូចជា ដំឡូងមី ស្ពៃក្តោបទឹក ត្រពាំង ផ្កាខាត់ណាខៀវ សាឡាត់ ទំពាំងបារាំង ដំឡូង
បារាំង ពងមាន់ និងស្ពៃជាដើម …។
នៅពេលដែលអាស៊ីត oxalic ជួបជាមួយកាល់ស្យូម វានឹងបង្កើតប្រតិកម្មទឹកភ្លៀង ដើម្បីបង្កើតជាអំបិលកាល់ស្យូមក្នុងទម្រង់រឹង ដោយអំបិលកាល់ស្យូមនេះពិបាករំលាយក្នុងក្រពះ និងពោះវៀន ព្រម
ទាំងកាត់បន្ថយសមត្ថភាពស្រូបយកជាតិកាល់ស្យូម ដែលជាហេតុបណ្ដាលឱ្យខ្វះជាតិកាល់ស្យូម។
អត្ថបទដោយ៖ សុផានីត
