អង្គញ់ ជារុក្ខជាតិម៉្យាងដែលត្រូវបានគេបានគេប្រទះឃើញថាមានដុះនៅ តំបន់ត្រូពិច និងត្រូពិចនៅអាស៊ីបូព៌ា ក៏ដូចជាភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន កម្ពុជា វៀតណាម ឥណ្ឌូណេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី ហ្វីលីពីន និងកោះប៉ាស៊ីហ្វិក។
អង្គញ់ គឺជាឈ្មោះរបស់រុក្ខជាតិវល្លិ៍មួយប្រភេទ ដើមធំរឹង ផ្លែធំវែងៗ ដែលក្នុងផ្លែនីមួយៗមានគ្រាប់ច្រើន ហើយគ្រាប់ទាំងនោះគឺធំៗរាងមូលសំប៉ែត។ កាលណាដែលគ្រាប់វាទុំមានសាច់រឹង គ្រាប់វាក៏របើកជ្រុះចេញពីផ្លែ បានជាគ្រាប់អង្គញ់ដូចយើងឃើញសព្វថ្ងៃនេះ ដែលប្រជាជនខ្មែរជំនាន់ដើមបានបង្កើតល្បែងប្រជាប្រិយមួយ ហៅថា «ល្បែងបោះអង្គញ់» សម្រាប់លេងក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីជាតិខ្មែររហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ក្រៅពីល្បែងប្រជាប្រិយហើយ ផ្លែអង្គញ់ត្រូវបានគេយកមកប្រើប្រាស់មានប្រយោជន៍ជាច្រើន ជាពិសេសគឺក្នុងការថែសម្រស់និងសុខភាព។ បើតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ចាស់ៗបុរាណជំនាន់ដើម គឺតែងនិយមយករុក្ខជាតិអង្គញ់ ជាពិសេសគឺគ្រាប់របស់វា ទៅផ្សំជាមួយនឹងឱសថបុរាណ ដើម្បីធ្វើជាថ្នាំលាបស្បែកព្យាបាលការឈឺសន្លាក់ ដំបៅក្រពះ ប្រមេះទឹកបាយ ឈឺក្បាល ចុកពោះ ហើមពោះ និងជំងឺម្រេញជាដើម។ ក្រៅពីនេះ គ្រាប់អង្គុញក៏ត្រូវាបានគេយកទៅដុតជាមួយស្រាស សម្រាប់រិតពេលថ្លោះ គ្រិច បន្ថយការឈឺចុកចាប់សាច់ដុំ និងពិសារដើម្បីកម្តៅសាច់ដុំ។
កាន់តែពិសេស គេក៏អាចយកគ្រាប់វាទៅលីងសម្រាប់ប្រើជំនួសកាហ្វេ។ គ្រាប់ពូជក៏ផ្តល់ទិន្នផលប្រេងដែលអាចបរិភោគបាន អាចប្រើជាឥន្ធនៈ និងសម្រាប់បំភ្លឺក្នុងចង្កៀង។ លើសពីនេះ ចំពោះសំបកវាវិញ តាមការសិក្សាគឺវាសម្បូរដោយជាតិ Saponins ដែលចាស់ពីដើមបានយកវាទៅច្នៃធ្វើជាសាប៊ូកក់សក់ ដោយរបៀបនៃការធ្វើវិញ គឺគេត្រូវដំវាឲ្យទក់ រួចយកទៅត្រាំទឹក ដើម្បីឲ្យចេញជាពពុះជាដើម។
ទោះជាយ៉ាងណា រុក្ខជាតិអង្គញ់ក៏មានផ្ទុកនូវសារធាតុពុលខ្លះដែរ ដែលអាចនឹងបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើអ្នកប្រើប្រាស់វាមិនបានត្រឹមត្រូវ៕
