ក្រៅពីបច្ចេកទេសដាំដុះដំណាំមៀន ការប្រមូលផល ក៏ជាកត្តាសំខាន់ដែលយើងគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ដែរ ។
១. ការប្រមូលផល
- សម្គាល់លើលក្ខណៈទុំរបស់វា ដោយមានពណ៌រលោងភ្លឺថ្លា
- ប្រភេទផ្លែមៀនខ្លះ មានពណ៌ត្នោតឡើងម្សៅដូចស៊ីម៉ង់ត៍ នៅលើសំបក
- មានសាច់ក្រាស់ ហើយគ្រាប់ខ្មៅរលោង
- គេអាចប្រមូលផលដោយដៃ បេះផ្លែនៅទាប និងប្រើដង្កៀបឫស្សីបេះផ្លែខ្ពស់ផុតពីដៃត្រូវបេះផ្លែ ដោយនៅពេលដែលស្ងួតទឹកសន្សើម ឬទឹកភ្លៀង ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការប្រមូលផល និងធ្វើឱ្យផ្លែមិនឆាប់រលួយ នៅពេលដែលយើងរក្សាទុក ។
២. ការសម្អាត និងជ្រើសរើសគុណភាពផ្លែ
- បេះស្លឹកចេញ និងកាត់មែកធំៗ តំរឹមឱ្យស្មើៗគ្នា
- ជ្រើសរើសផ្លែដែលរលួយស្អុយចេញដើម្បីការពារការរាលដាលឆ្លងមេរោគ
- ជ្រើសរើសផ្លែដាក់តាមដើម ឬប្រភេទពូជនីមួយៗ ប្រសិនបើដាំច្រើនពូជ- តំរៀបផ្លែមៀនតាមលំដាប់ថ្នាក់ផ្លែធំ ប្រភេទលេខ១, ផ្លែតូចល្មម ប្រភេទលេខ២, ប្រភេទលេខ៣ នៅទីកន្លែងម្លប់
- ចំពោះផ្លែដែលតូចជាងគេ គេមិនសូវលក់ស្រស់ទេ គេច្រើនយកទៅកែច្នៃជាបង្អែមកំប៉ុង។
៣. ការវេចខ្ចប់
- ការវេចខ្ចប់គួរធ្វើទៅតាមប្រភេទគុណភាពនីមួយៗ ដែលបានជ្រើសរើស ឬដាក់បញ្ចូលគ្នាទាំង៣ប្រភេទ តែធ្វើយ៉ាងណាឱ្យលេខ១នៅលើគេ
- ការវេចខ្ចប់ដោយប្រើកញ្ឆេ ឬកន្ត្រក ហើយប្រើស្លឹកមៀនស្រស់តំរៀបដាក់ជុំវិញនៅបាតកញ្ឆេ និងចន្លោះកណ្តាល ដែលយើងតំរៀប ដើម្បីរក្សាគុណភាពសម្រស់ និងក្លិនរបស់វា។
៤. ការដឹកជញ្ជូន
ការដឹកជញ្ជូន គួរប្រើឡាន ឬរ៉ឺម៉កម៉ូតូ តំរៀបកញ្ឆេជាថ្នាក់ៗ ចៀសវាងការប៉ះទង្គិចខ្លាំង និងដាក់គម្របសើមគ្របពីលើ ដើម្បីរក្សាភាពត្រជាក់ឱ្យបានស្មើល្អ ។
៥. ការរក្សាទុក
- រក្សាទុកនៅកន្លែងដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់ និងមានខ្យល់ចេញចូលល្អ
- រក្សាទុកក្នុងទូរទឹកកក ឬបន្ទប់ក្លាស្សេ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន (ការរក្សាបែបនេះ អាចទុកបានរយៈពេល៥ទៅ៦ថ្ងៃ ដោយមានគុណភាព និងរសជាតិល្អដដែល) ៕
