បច្ចុប្បន្ននេះ បង្កងជាមុខម្ហូបដែលគេពេញនិយមបរិភោគបំផុត ហើយសព្វថ្ងៃនេះសង្កេតឃើញថាមានសន្ទុះខ្លាំងក្នុងមុខរបរចិញ្ចឹមបង្កង មិនថាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយតូច ឬក៏ធំ ដែលវាបានផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលយ៉ាងច្រើននៅក្នុងមុខរបរមួយនេះ។
ការចិញ្ចឹមបង្កងដើម្បីឲ្យទទួលបានជោគជ័យគឺចាំបាច់ត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់លើកត្ដាសំខាន់៣យ៉ាង ដូចជាការរៀបចំស្រះ ការគ្រប់គ្រងគុណភាពទឹក និងការ ផ្ដល់ចំណី ។
១. រដូវកាលចិញ្ចឹម៖ គេអាចចិញ្ចឹមបង្កងបានពេញ១ ឆ្នាំ អាស្រ័យដោយ មានប្រភពទឹកគ្រប់គ្រាន់ ។ ចំពោះវិធីសាស្ដ្រចិញ្ចឹមបង្កងក្នុងស្រះមាន៣របៀប គឺការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយតូចឬជាលក្ខណៈគ្រួសារ, ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម និង ការចិញ្ចឹមជាទ្រង់ទ្រាយធំឬចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈឧស្សាហកម្ម។
-ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយតូចឬជាលក្ខណៈគ្រួសារ៖ ការចិញ្ចឹមលក្ខណៈនេះមិនចំណាយទុនច្រើន លើការទិញសម្ភារៈមកប្រើប្រាស់ ចំណី និងមិនទាមទារបច្ចេកទេសខ្ពស់នោះទេ ។ ឯទិន្នផលអាចទទួលបានគឺពី២០០ទៅ៤០០គីឡូក្រាម ក្នុងផ្ទៃដី១ហិកតា ដែលអាចប្រើរយៈពេលពី៦ទៅ៨ខែនឹងប្រមូលផលបាន ។
ចំពោះតម្លៃបង្កងនៅលើទីផ្សារ បានហក់ឡើងពី៣៥ទៅ៥០ដុល្លារក្នុងមួយគីឡួក្រាមអាស្រ័យទៅតាម បង្កតូចឬមធ្យម ។
-ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម៖ ស្រះត្រូវមានលក្ខណៈសមស្របតាមបច្ចេកទេស ដែលទាមទារឲ្យមានបច្ចេកទេសក្នុងការចិញ្ចឹម និងចំណាយទុនច្រើន ដូចជាការទិញពូជនិងចំណី។ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យមគឺអាចទទួលបានទិន្នផលពី៦០០ទៅ១.៥០០គីឡូក្រាម ក្នុង១ហិកតា ក្នុងមួយរដូវមានរយៈពេលពី៦ទៅ៨ខែដូចគ្នា ។
-ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយធំ ឬការចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈឧស្សាហកម្ម៖ ទាមទារត្រូវចំណាយ ទុនច្រើនលើការរៀបចំស្រះ ទិញកូនបង្កង ពូជចំណី ទិញសម្ភារៈប្រើប្រាស់ដូចជាម៉ាស៊ីនបូមទឹក និងម៉ាស៊ីនបង្កើនអុកស៊ីសែនជាដើម ។ ឯទីតាំងស្រះចិញ្ចឹមទៀតសោត ត្រូវសមស្របតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស មានផ្ទៃដីធំទូលាយ នឹងអនុវត្ដបច្ចេកទេសខ្ពស់ ។ ទិន្នផលអាចទទួលបានពី២.០០០ទៅ៤.០០០គីឡូក្រាម ក្នុងមួយរដូវ ដែលមានរយៈពេលពី៦ទៅ៨ខែ។
ការរៀបចំស្រះសំរាប់ចិញ្ចឹមបង្កងៈទីតាំងជីកស្រះគួរជីកនៅតំបន់មានប្រភពទឹកពេញមួយឆ្នាំ ជាប្រភេទទឹកសាប ស្អាតល្អ គ្មានជាតិពុល តំបន់គ្មានប្រើថ្នាំកសិកម្ម គ្មានកាកសំណល់ពីរោងចក្រ អាចធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទឹកបានងាយស្រួល ដោយប្រើម៉ាស៊ីនបូប ឬអាចបញ្ចូលទឹក តាមរយៈរបបទឹកជោរនាច ។ គេអាចជ្រើសរើសទីតាំងចិញ្ចឹមនៅតំបន់ទឹកសាប ឬតំបន់ទឹកភ្លាវ ដែលមានកំហាប់អំបិលមិនលើសពី១០ភាគពាន់ ។
ទីតាំងជីកស្រះ ជាប្រភេទដីល្បាយដីឥដ្ឋ ឬលាយខ្សាច់តិចតួច ដើម្បីអាចរក្សាទឹកបាន
យូរ និងគ្មានជាតិជូរ ។
ទីតាំងស្រះ ត្រូវនៅក្បែរផ្លូវគមនាគមន៍ និងត្រូវមានអគ្គិសនីគ្រប់គ្រាន់ ជាពិសេស
សម្រាប់ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម និងទ្រង់ទ្រាយធំ ។
លក្ខណៈស្រះត្រូវមានរាងចតុកោណកែង មានផ្ទៃក្រឡាចាប់ពី១.០០០ម៉ែត្រការ៉េឡើង
ទៅ (ឬអាចមានទំហំតូចជាងនេះក៏បាន សម្រាប់ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយតូច) ស្រះមានជម្រៅ
ទឹកពី ១.២ទៅ១.៥ម៉ែត្រ ។ បាតស្រះត្រូវមានកម្រិតជម្រាលទៅជ្រុងម្ខាង ដើម្បីងាយស្រួល
បញ្ចេញទឹកចោល ។
នៅបាតស្រះត្រូវមានជីកប្រឡាយសម្រាប់នាំទឹកពីកន្លែងបញ្ចូលទឹក រហូតដល់កន្លែង
បញ្ចេញទឹកចោល។ ប្រឡាយគួរមានទទឹងពី២ទៅ៣ម៉ែត្រ នឹងត្រូវមានជម្រៅជ្រៅជាងបាត
ស្រះពី១០ទៅ១៥សង់ទីម៉ែត្រ ។ បាតស្រះត្រូវមានភក់ ឬមមោកតិច ។ ខ្នងភ្លឺស្រះត្រូវមានទំ
ហំយ៉ាងតិច២ម៉ែត្រ មានលក្ខណៈរឹងមាំល្អ គ្មានរន្ធសត្វផ្សេងៗ និងមិនជ្រាបទឹក ។
ស្រះចិញ្ចឹមនីមួយៗ ត្រូវមានប្រព័ន្ធបញ្ចេញបញ្ចូលទឹក ។ មានបំពង់បញ្ចេញទឹកចោល
នៅខាងផ្នែកទាបបំផុត ហើយបំពង់បញ្ចូលទឹកត្រូវនៅផ្នែកខាងទីខ្ពស់ ។
គុណភាពទឹកៈ បង្កងជាប្រភេទវារីសត្វរស់ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានទឹកសាប ។ ប៉ុន្ដែវាក៏អាចរស់
នៅនឹងធំធាត់បានក្នុងតំបន់ទឹកភ្លាវ ដែលមានកំហាប់អំបិលរហូតដល់១០ភាគពាន់ ។ បង្កង
មានចរិតរស់នៅស្រទាប់បាត ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានទឹកស្អាត នឹងមានកត្ដាគុណភាពទឹកសំខាន់ៗផ្សេង ទៀតដូចខាងក្រោម ៖
មានសីតុណ្ហភាពសមស្របពី២២ទៅ៣២អង្សាសេ និងល្អបំផុតពី២៦-៣០អង្សាសេ ។ ប្រសិនបើជាសីតុណ្ហភាពទឹកក្រោម ១៦អង្សាសេ ឬលើសពី៤០អង្សាសេហើយកម្រិតសីតុណ្ហ
ភាពទឹកនេះអូសបន្លាយយូរថ្ងៃ អាចធ្វើឲ្យបង្កងងាប់បាន ។
កម្រិតផះ ឬកម្រិតជាតិជូរៈ លក្ខណៈសមស្របមានពី៧ទៅ៨ ។ បង្កងមិនអាចរស់នៅ
ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានទឹកដែលមានកម្រិតផះ ឬកម្រិតជាតិជូរក្រោម៥បានឡើយ ។ ឯកំហាប់អំបិល
សមស្របសម្រាប់ការលូតលាស់របស់បង្កងមិនលើសពី៥ភាគពាន់ ។ ជាធម្មតាបង្កងក៏អាច
ធន់ នឹងរស់នៅបានក្នុងទឹក ដែលមានកំហាប់អំបិលរហូតដល់២០ភាគពាន់ ។ ប៉ុន្ដែត្រូវបង្កើន
កម្រិតកំហាប់អំបិលនេះឡើងសន្សឹមៗ បើមិនដូច្នេះទេ វាអាចធ្វើឲ្យបង្កងងាប់បាន ។
បរិមាណអុកស៊ីហ្សែនក្នុងទឹក៖ បង្កងចូលចិត្ដរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានផ្ទៃទឹកធំទូលាយ ដែ
លមានកម្រិតអុកស៊ីហ្សែនលើសពី៥មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ នឹងកម្រិតអុកស៊ីហ្សែនតិចបំផុតរប
ស់ងង្កងគឺ៣មីល្លីក្រាមក្នុង១លីត្រ ។ កម្រិតអុកស៊ីហ្សែននេះ គឺខ្ពស់ជាងកម្រិតអុកស៊ីសែននៃ
ប្រភេទត្រីទឹកសាបស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលមានតែ២មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រប៉ុណ្ណោះ ។ បើបរិមាណអុកស៊ីហ្សែនក្នុងទឹកទាបជាង១.៥មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ ធ្វើឲ្យបង្កងងើបក្បាលលើផ្ទៃទឹក និងក្រោម១.២ មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ ធ្វើឲ្យបង្កងងាប់ ។ កម្រិតរឹងនៃទឹក មាន៩ជាជឿ ដែលមានកម្រិរឹងពី៥០-១០០មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ គឺសមស្របសម្រាប់បង្កង ។
សារធាតុរ៉ែ(លោហៈធាតុៈ) បង្កងមិនអាចបន្ស៊ាំនឹងសារធាតុរ៉ែ (លោហធាតុ) ទេ ជាពិ
សេសគឺជាតិដែក ។ បរិមាណសារធាតុដែកមាន ០.១ទៅ ០.២មីល្លីក្រាមក្នុង១លីត្រទឹក ដែល
សមស្របសម្រាប់បង្កង បើលើសពី៤មីល្លីក្រាមក្នុង១លីត្រ នឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់បង្កង ។
សម្ភារៈប្រើប្រាស់៖ អ្នកចិញ្ចឹមបង្កងត្រូវមានម៉ាស៊ីនបូមទឹក សម្រាប់ផ្លាស់ប្ដូរទឹកតាម
ពេលវេលាកំណត់ ឬសម្រាប់ប្ដូរទឹកនៅពេលទឹកស្រះអន់គុណភាព ។ ម៉ាស៊ីនបូមទឹកគួរមាន
ទំហំល្មម ដើម្បីងាយស្រួលចល័ត និងដឹកជញ្ជូន ។
ការរៀបចំស្រះ គឺជាកត្ដាសំខាន់ដែលត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់ ដើម្បីបង្កើតមជ្ឈដ្ឋានសម
ស្របសម្រាប់ការលូតលាស់របស់បង្កង ។ ការរៀបចំស្រះមានរបៀបដូចខាងក្រោម ៖សម្អាត
ស្មៅ កម្ទេចកម្ទីក្នុងស្រះ នឹងសម្អាតរុក្ខជាតិដែលមាននៅជុំវិញភ្លឺស្រះ ។ គេត្រូវបូមទឹកពង្រីង
ស្រះដើម្បីចាប់ត្រីល្អិត ត្រីកាច(ដូចជា ត្រីរ៉ស់ ផ្ទក់ អណ្ដែង ក្រាញ់។ល។) និងអន្ទង់ ពស់ កង្កែ
បចេញ។
ចំពោះស្រះចាស់ត្រូវស្ដារល្បាប់ភក់បាតស្រះចេញ ដើម្បីបំបាត់មេរោគ ឧស្ម័នពុល ដោយរក្សាទុកកម្រាស់ល្បាប់ភក់ពី១០ទៅ១៥សង់ទីម៉ែត្រ ។ ត្រូវជួសជុលភ្លឺស្រះឲ្យបានមាំល្អលប់រន្ធ ឬប្រហោងផ្សេងៗនៅតាមភ្លឺស្រះ ។ ភ្លឺស្រះត្រូវមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងទឹកស្រះយ៉ាងតិច
០.៥ម៉ែត្រ ។
ក្រោយការស្ដារល្បាប់ភក់រួច ត្រូវហាល ស្រះពី២ទៅ៧ថ្ងៃ ដើម្បីបំភាយឧស្ម័នពុល ផ្សេងៗ ដូចជាអ៊ីដ្រូហ្សែនស៊ុលផួ៩ អាម៉ូញ៉ាក់៩ប មេតាន9ជះ៤ប…ចេញពីស្រះ។ បើស្រះមានជាតិជូរមិនគួរហាលថ្ងៃយូរពេកទេ ។
ការបាចកំបោរ បាតស្រះ ៖ ការប្រើកំបោរសបាចឲ្យសព្វបាតស្រះ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគ
នឹងកែលម្អកម្រិតផះ ឬកម្រិតជាតិជូរនៃទឹក ។ ចំពោះស្រះថ្មី ត្រូវបាចកំបោរក្នុងបរិមាណពី៣ ទៅ៥គីឡូក្រាម ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ និង ចំពោះស្រះចាស់គួរប្រើកំបោរក្នុងបរិមាណពី ៧ទៅ
១០គីឡូក្រាមក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ ។
ការដាក់ជី ៖ ក្រោយពេលរៀបចំស្រះរួច ត្រូវដាក់ជីដើម្បីបង្កើតចំណីធម្មជាតិ ។ ប្រភេ
ទជីដែលល្អ គឺជីលាមកសត្វមាន់ ទា និងជ្រូក ។ល។ ក្នុងបរិមាណពី២៥ទៅ៣០គីឡូក្រាម ក្នុង
១០០ម៉ែត្រការ៉េ ។ ប្រសិនបើគ្មានជីលាមកសត្វ យើងក៏អាចប្រើជីគីមីណភគ ក្នុងបរិមាណពី
២ទៅ៤ក្រាម ក្នុង១ម៉ែត្រគូប ដោយត្រូវត្រាំជីក្នុងទឹកឲ្យរលាយគ្រាប់អស់សិន រួចបាចឲ្យសព្វ
ពេញផ្ទៃស្រះ ។
ការបញ្ចូលទឹកក្នុងស្រះ ៖ ក្រោយពេល ដាក់ជីរួចបាន១ថ្ងៃ យើងត្រូវបញ្ចូលទឹកក្នុង
ស្រះឲ្យបានពី៣០ទៅ៤០សង់ទីម៉ែត្រ។ បន្ទាប់ពីបាចជីរួច រយៈពេលពី២ទៅ៣ថ្ងៃ រុក្ខជាតិ ប្លង់
តុងបានកើតមានដែលធ្វើឲ្យទឹកស្រះមាន ពណ៌បៃតងខ្ចី រួចយើងត្រូវបញ្ចូលទឹកបំពេញស្រះ ។
ចំណាំ ៖ ពេលបញ្ចូលទឹកក្នុងស្រះ ត្រូវច្រោះនឹងស្បៃក្រឡាល្អិតទំហំ០.៥មីល្លីម៉ែត្រ ដើ
ម្បីការពារត្រីល្អិត កំពឹស និងសត្វចង្រៃ ផ្សេងៗចូលក្នុងស្រះដែលបានរៀបចំហើយ ។
ត្រូវរៀបចំមែកឈើ ឬឫស្សីដោយចងជាបាច់ដាក់នៅបាតស្រះសំរាប់ជាជម្រកនៅពេល
បង្កងសក ។ យើងអាចដាក់បន្ថែមរុក្ខជាតិទឹកដូចជា ចក ត្រកួន ដើម្បីជាចំណីបន្ថែម និងជា
ជម្រកសម្រាប់បង្កង ។ បន្ទាប់មកត្រូវត្រៀមលក្ខណៈលែងកូនបង្កងពូជក្នុងស្រះ ដែលបាន
រៀបចំហើយ ៕
